جلوگیری از خشونت

در آموزه های دینی، تاکید فراوان بر گفتار نرم، خوش، ملایم، نیکو، زیبا، رسا، استوار، پسندیده، کریمانه، مجادله احسن و پرهیز از بیهوده گویی، زشتی کلام، دروغ گویی، عیب جویی، تمسخر و مجادله بدون علم شده است. همچنین گفتار و امر خداوندی و سفارش او به پیامبران گفتاری با سلام و پاداش او در بهشت نیز سلام است. رویه عملی پیامبر اسلام(ص) و ائمه و اولیای دیگر در مواجهه با شرایط زمانی و مکانی نیز سلام و سلم است. فضای فرهنگی و ادبی ایران باستان و شعرای فرهیخته ایرانی نیز همگی، مشحون از توصیه به نرمخویی و نرم گفتاری است. جهان امروزی نیز راهکارهای ارتباط بدون خشونت را برای زندگی سالم توصیه می کند اما با همه اینها، محیط پیرامونی ما در جهان و ایران و به ویژه در کشورهای اسلامی، در اخلاق بیانی کمبود های فراوان دارد وگاه برداشت های انحرافی از آموزه های دینی وسیله ای برای توجیه پرخاشگری می شود. بنابر این راهکارای کاهش پرخاشگری و ارتقای اخلاق بیانی از ضروریات فرهنگی جامعه ما و سایر جوامع اسلامی است. لازم است تا تمامی صاحبان تأثیر و نفوذ کلام از قبیل رهبران اجتماعی، سیاسی، دینی و فرهنگی، روحانیان، اساتید و معلمان، پزشکان و روانپزشکان، روان شناسان و جامعه شناسان، اصحاب رسانه تصویری، گفتاری و نوشتاری، والدین و همه دست اندرکاران و آحاد تأثیرگذار کشور برای پالایش پرخاشگری بیانی از فرهنگ عمومی و آرایش آن به گفتار نرم، نیکو، سالم و شایسته اقدام کارشناسی و برنامه ریزی شده مستمری را به منصه ظهور برسانند تا جامعه ای مزین به لباس اخلاق بیانی را برای جهانیان و آیندگان ترسیم نماییم.